In de Canadese media is een bericht verschenen over een rapport van mogelijke CO2 lekkage bij een boerderij. Hieraan is  ook een artikel gewijd in de NRC van 13 januari. De boerderij ligt boven het Weyburn olieveld waar CO2 geïnjecteerd wordt. De PTRC,  een Canadese organisatie die betrokken is bij de monitoring van de CO2 injectie heeft een reactie gegeven (link). In deze reactie stellen zij dat er sinds de start van het project 10 jaar geleden geen aanwijzingen zijn dat er sprake van co2 lekkage zou zijn. Dit betekent niet dat de CO2 in dit geval niet zou kunnen lekken. De situatie zal nader onderzocht moeten worden. Zo komt CO2 van nature ook voor in de ondergrond en variëren de CO2 concentraties in de bodem sterk door bijvoorbeeld de seizoenen. Het is daarom te vroeg om iets over deze specifieke situatie te zeggen.

In algemene zin kan wel het volgende opgemerkt worden. Opslag in een gasreservoir (waar in Nederland in eerste instantie naar wordt gekeken) is niet eenvoudig te vergelijken met opslag in een oliereservoir of in een aquifer. Hoewel voor opslag altijd een gedetailleerde studie naar specifieke geschiktheid van de ondergrond nodig is, is het startpunt voor zo'n studie voor olie en gas reservoirs wezenlijk verschillend is.

Olie en gas ontstaan gemeenschappelijk in de ondergrond door de omzetting van prehistorisch biologisch materiaal. Vaak komen olie en gas dan ook gecombineerd voor in velden. De afwezigheid van gas in een oliereservoir kan er op wijzen dat het reservoir niet "gasdicht" is (en dat het gas is ontsnapt). De aanwezigheid van gas wijst juist op het tegendeel en gasreservoirs hebben bewezen op geologische tijdschaal "gasdicht" te zijn. Dat dus niet elk olie reservoir geschikt is voor gas (CO2) opslag mag dan ook duidelijk zijn en dat een oliereservoir zonder gascap bijzondere aandacht verdient ook.

Het artikel betreft CO2-EOR bij Weyburn. In dit project wordt CO2 geïnjecteerd om meer olie te kunnen winnen, in het Engels heet dit Enhanced Oil Recovery. De CO2 wordt gebruikt om de olie los te weken van het ondergrondse gesteende. De locatie is in eerste instantie uitgezocht om meer olie te kunnen produceren. Pas in tweede instantie is gekeken naar de permanente opslag van CO2. Het project gaat dus niet om CO2 afvang en opslag zoals dat voorzien is in Nederland maar om enhanced oil recovery middels injectie van CO2.

Een ander belangrijk verschil is dat in de Nederlandse situatie gekeken wordt naar (bijna) lege gasvelden. De druk in deze velden is veel lager dan de omgeving, ook na de injectie van CO2. Bij een eventueel lek zal de CO2 er dus niet uitstromen, maar het omliggende water juist het veld in. Bij EOR wordt de CO2 juist onder grotere druk dan de ondergrondse omgeving geïnjecteerd om de olie te laten stromen.

Er is nog geen zekerheid of er wel CO2 ontsnapt uit het Canadese olie reservoir en voor de specifieke Weyburn case betreft moet er dus gewacht worden op nadere berichtgeving. Hoewel de situatie in Weyburn erg interessant is en ons veel leert over het gedrag van CO2 in de ondergrond is de specifieke toepassing (EOR) en de specifieke setting (injectie in een producerende oliereservoir), is deze  slechts in beperkte mate vergelijkbaar met de Nederlandse CCS case (permanente opslag in lege gasvelden). Het extrapoleren van de Weyburn bevindingen naar de Nederlandse context dient daarom - ongeacht de aard van deze bevindingen - met de nodige zorgvuldigheid te gebeuren.